Bu yılbaşı çok güzeldi bence. Her ne kadar denk getirip geri sayımı yapamasak da..
Fena olan yılbaşının ertesi günü değil, yılbaşının ertesi gününün ertesi günüydü. 13 saate yakın uyudum. Bir ara öldüm sandım hatta.
Buralarda hava çok soğuk. Dün sabah okula giderken yine uyumuşum serviste. Bir uyandım ki inanılmaz bir sis. Ama tam böyle Samanyolu Tv'deki gibi bir sis. Bu sefer gerçekten öldüm dedim. Ve üzüldüm "Aman Allah'ım ölüm Stv'deki gibi olmamalı!" dedim içimden. Sonra kimlik kontrolü falan ölmediğimi hatırladım.
Sis atma *.ç.
Yuh az önce bir küfürün kısaltılmış halini sansürledim.
Stv demişken adamlar habercilikte çığır açtılar. Artık olacakları 20 dakika öncesinden görebiliyorlar. Dava sonucunu ilgili avukatlar bile bilemezken Stv bildi. Trajikomik denen olay bu olmalı sanırım.
Eski Genelkurmay Başkanımız tutuklandı. En çok sinirime dokunan konu ise, her ne kadar hapisteki birini milletvekili seçebiliyor olsak da, bir milletvekilini hapise gönderemeyecek olmamızdır. Belki de şu dünyada en çok içimin gittiği şeydir bir milletvekilinin içeri girmemesi.
Farkettim de çok uzun zaman olmuş buraya bir şeyler karalamayalı. Okul yakamı bırakmıyor ki. Tamam belki eğitim açısından böyle zorlamak doğru bir yerde ancak biz de insanız be birader.
Hep hayal kuruyorum. Milli Piyangodan büyük ikramiye çıksa, ya da bir projeyle Mark Zuckerberg gibi köşeyi hızla dönsem; o okula gider, tüm sevmediğim hocaların yüzüne yüklü bir deste para atarım. Ama sonra ne diyeceğimi düşünemiyorum. Hani artistçe bir şey olmalı. Mesela "İşte senin aşkının değeri bu!" gibi. Orada ne diyeceğim bir türlü aklıma gelmiyor. Kıroyum ve param yok. Forever alone.
Victoria's Secret'in yaklaşık 40 küsür dakika süren yeni yıl defilesini izledim. Ve inanır mısınız bilmem ama tüm defile boyunca sadece bir şey düşündüm. Nasıl olur da öyle bir defileye Nicki Minaj gibi bir şeyi çıkartırlar. Hayır bir moda defilesi sonuçta yani.
Şu anda biri büyük, biri küçük olmak üzere iki tane çok güzel proje var, çalışmalarına başladığımız. Etkin çalışabileceğimiz süre aralığı: Sömestr tatili - ikinci dönemin ilk vizeleri. Hayınsın dünya düzeni.
Trabzon'u özlediğimi hissetmeye başladım yine. Sanırım özlediğim şey tam olarak Trabzon değil de, rahat yaşamak. Yılbaşından önce annem geldi bir haftalığına. Aman tanrım ne büyük rahatlık. Gerçi kadın baya yoruldu bizi toplamaktan. O bile anladı bizim evde değişik bir büyünün olduğunu: "Oğlum az önce süpürdüm tüm evi, yine her yer toz oldu !?" Öyle anne öyle o yüzden biz de olacağına bıraktık durumu.
http://yazardarthvenom.blogspot.com/ Bu blogta bir aşk hikayesi anlatılıyor. Gerçek deniyor ama açıkçası gerçek olup olmaması çok enterese etmiyor beni. İnanılmaz sürükleyici bir hikaye. Bu akşam son partı da yazacak yazar arkadaşımız. Heyecanla bekliyorum. Bence siz de part 1 den başlayarak okumalısınız. Bir yerden sonra okumayı bırakamadığınızın farkına varacaksınız. "Anam babam diyom okuyun bak anam babam diyom". Hikayeyi okuyun anlarsınız.
Liseli olmayanlar bu şarkıyı dinlesinler şimdi. Ne şarkı ve klipti be. Hoşçakalın kısa bir süre sonra görüşmek üzere sizi çılgınlar.
